Bazı maçları taktikle, teknikle açıklamak zor. Bunun adı başka. Genelde bu tip maçların ardından, iki perdeli oyun deriz, ilk yarısı farklı ikinci yarısı farklı. Bu maç ise iki perdeli bir oyun değil, tek perdelik isyandır.
Konuşulması gereken şeyler var, hakemi de geri plana atıp. Zemini konuşalım önce, Galatasaray gibi önemli yatırımını hücuma yapmış bir takımın kendi sahasında yaşadığı bu handikap.
Futbol olarak bakalım olaya, bu zeminde nasıl organize olmamız beklenebilir. İlk yediğimiz gol şok oldu, ilk yarı biterken yediğimiz penaltı golü aynı şekilde. Bu iki golün arasında yaşadığımızın adı da panik, bu kadar panik olmaya hiç gerek yoktu.
Dediğim gibi, zemin büyük bir handikap. Bu zeminde istediğini yapma şansı bulamıyorsun, topu ayağında tutamıyorsun ama topu ayağında tutmak istiyorsun. Antalyaspor maçında oynadığımız futbol güzel bir gösterge olmalıydı ama hücum diyoruz, savunma gerekliliğini unutuyoruz.
İlk yarının özeti şu, yalnız adam Selçuk İnan ve onun yanına gelip oyun kurmaya çalışan Gökhan Zan. Kimse mi yardım etmez savunmaya, nerede kaldı o mücadele?
İki tane de şok gol yiyorsun, futbolun ışık vermiyor, zemin desen olan ışığı da karartıyor ama Galatasaray'ı uyandırmayacaksın, uyandığında bu takım isyan eder ve o isyanıyla birlikte ayağa kalkar, maçı çevirir, çok da önemli mesajlar verir.
Bu maçla birlikte şampiyonluk ateşi yanmıştır, hepimize hayırlı olsun.
İsyani Sneijder başlattı, Burak Yılmaz ve Drogba körükledi, Selçuk İnan ise maç boyunca dik durdu. Sneijder'in golünden sonra da zaten agresif futbolun kaliteyle birleştiğinde ortaya ne çıkacağını gördük.
Sneijder'in ortaya geçmesi olayı başlattı. Daha fazla sorumluluk alan Sneijder kalitesini ortaya koydu. Drogba topu hücumda tutan isimdi, Sneijder'in pasları Drogba'yı da etki alanına soktu ve Burak Yılmaz'ın da mücadelesi, isteği, arayışı ona iki golü getirdi. Selçuk İnan'ın da attığı gol, maçın imzası oldu.
Konuşulacak şeyler var Galatasaray adına ama şimdi değil, bu maçın adı isyan çünkü...