Şampiyonlar Ligi ile ligde oynadığımız maçlar arasında farklar var. Karabükspor maçında kaybedip, Manchester United karşısında galibiyet alıyor bu takım ya da Gaziantepspor karşısında puan kaybetti ama hafta içinde Braga karşısında kazanması çok olağan bir durum olacak.
Şampiyonlar Ligi'ne odaklı olmakla da açıklanabilir bir durum bu ama bence daha farklı. Rakiplerin seviyesine göre değişen bir tablo. Galatasaray'a karşı daha açık oynayan, kafasında kazanmak olan takımlara karşı sorun yaşamıyor Galatasaray. Tempolu bir futbol, hatta yerine göre keyif de veren ama neticesi skor olarak olmasa bile futbol olarak tatmin eden.
Kapanan takımları açamıyoruz, rakibin seviyesi de farketmiyor. Kontra oyuncuları olan takımlar {Karabükspor gibi} kazanma ihtimalini de ellerine alıyorlar bu futbolla, Gaziantepspor ise bu tarz hücum silahlarını elinde bulundurmasına rağmen kullanamadığı için 1-1'e razı oldu.
Savunma anlamında gelişen bir Galatasaray var, ilginç pozisyonlar verilmiyor artık. Cris'e bulaşmadan, Dany & Semih Kaya tandeminde ısrarla bu durum çözülüyor, tabii Melo'nun yükselen formunu da eklemek lazım. Ama savunma tarafı yükselirken Galatasaray'ın hücumda alamadığı riskler aynı oranda kısır bir döngüyü de beraberinde getiriyor, yaratamıyor Galatasaray, rakibi açamıyor.
Gaziantepspor maçının geneline bakalım. Top Galatasaray'ın ayağında, rakip yarı sahada paslaşıyor, rakip yarı sahaya yerleşmeye çalışıyor ama gerçekleşen organizasyon sayısı sıfır. Top Amrabat veya Hamit'e veriliyor ve kaptırılıyor, Burak Yılmaz & Umut Bulut uyumu zaten yok, Melo savunmada kalmış, Selçuk İnan'ı rakip kitlemiş derken bizler Riera'nın yaptığı bindirmelerle heyecanlanıyoruz sadece.
Beklerimizle rakip ceza sahasına kenardan çok fazla girdik, özellikle de Riera ile ama hücumda nasıl yerleşmesi gerektiğini bilmeyen bir Galatasaray var. Nasıl hücum edeceğini, kapalı savunmayı nasıl aşacağını bilmediği için yaratamayan bir takım izliyoruz.
4-4-2 bir anlamda lig maçlarında kitlenmiş durumda. Orta saha veriminin hücumda düşmesi olayı bitiren unsur ve Galatasaray'ın yeni bir hücum planı yapması gerekiyor. 4-3-3 ısrarını sürekli dile getirdim, orta sahada Selçuk İnan, Hamit Altıntop ve Melo ile. Uzun uzun yazdık bunu ve Elazığspor maçının ikinci yarısında da bu formasyon ilk defa denendi ve maçı izleyenler ikinci yarıda oluşan hücum etkisini hatırlarlar. Fatih Terim de tek forvete dönebileceğini dile getirdi, bu bir anlamda iyi haber.
4-4-2'nin devamında bile rakibin elindeki Ibricic tarzında bir futbolcu gerekliliği doğuyor. Ya da geçmişin Sasa İliç'ini almak. Futbolculardan ziyade, ihtiyaç olan tarzı dile getirmeye çalışıyorum. Atılacak bir şut, çalım ya da başka bir şey.
Çok fazla puan kaybediyoruz, Şampiyonlar Ligi'ni bahane ederek bunların telafisi var diyoruz ama kaç hafta oldu, lig performansı açısından gidişat hiç iyi değil. Futbol olarak yükselmek gerekiyor. Kesilmesi gereken bazı futbolcuların dinlenmesinden, olası 4-3-3'e dönüşe kadar. Eboue ve Umut Bulut mesela. Kaç haftadır tanınmaz haldeler ama ısrar var. Yabancı kontenjanı diyerek Elmander kenarda oturuyor ama Elmander sahada olduğu zaman Galatasaray'ın hücum aklı yükseliyor, rakip yarı alanda verimli kalabiliyor.
Avantajımız ise Burak Yılmaz. Bulduğunu atan bir golcü durumuna geldi. Bugün de buldu ve attı. Genele baktığımızda da girdiği başka bir pozisyon yok, bunu yaratamıyoruz. Gerekirse Burak Yılmaz'ın üzerine oynamak ve rakip savunmayı hataya zorlamak bile bir ihtimal olabilir. Geçen sezon Trabzonspor bunu iyi uygulamıştı, Burak Yılmaz bu konuda gayet iyi. Galatasaray da elinde bulunan kadroyla daha iyisini yapabilecek düzeyde.
Bakalım gelecek maçlar bizlere neler gösterecek...
