Galatasaray'ın şu anki konumuyla alakalı saha içi noktasında birçok etmen yazılır ama başarının bir numaralı anahtarının "arkadaşlık" olduğunu düşünüyorum. Geçmiş yıllar adına eksikliği duyulan en önemli noktalardan biri de bu, saha içinde birlikte hareket eden, sevinen ya da üzülen bir takım yoktu. Bugün ise var, üstelik bu takım yeni.
Sanki yıllardır bir arada bu ekip. Öyle bir kenetlenme var, herkes birbiri ile savaşır durumda. Yepyeni bir takım, 11'in temelini de yabancılar oluşturuyor ama o yabancılar 40 yıllık arkadaş gibi hareket ediyor. Kaliteli oyuncular transfer ettik, sisteme uymaları da kaliteleri dahilinde ilerledi ama bu yabancılar takımı inanılmaz sahiplendi.
Gomis, Maicon, Badou gibi coşkulu adamlardan, Fernando, Mariano, Belhanda gibi daha sakin adamlara kadar. Herkesin ateşi yüksek, birbirlerine kenetlenmiş ve Galatasaray'ı sahiplenmişler. Muslera'nın da doğru kaptanlık yaptığına inanıyorum, onun varlığının şu kenetlenmede mutlaka payı oldu. Takımın kaptanı başka görünebilir ama ipler onda değil, düzen değişmiş durumda.
İsyan yoktu diyoruz, sonuna kadar isyan eder olduk. Arkadaşlık yok, sevgisizlik hakim diyorduk, gerek saha içi gerek saha dışında birbirine kenetlenen futbolcuları izliyoruz. Bir de buna taraftar etkisini eklediğimizde şampiyonluğa inanan bir ekip oluştu. Galatasaray'ı izlemesi, takip etmesi çok keyifli bir hal aldı..