Prandelli döneminde 16 maçta atılan 15 gol, Hamza Hamzaoğlu döneminde ise 4 maçta atılan 12 gol. Başka bir istatistiğe gerek yok sanırım. Bu istatistikte önemli nokta ise atılan golden ziyade, Galatasaray'ın yükselen hücum kalitesi, oyun iştahı, maç 3-0'a geldiğinde 4'ü 5'i bulmak adına gösterdiği çaba. Yaşanan değişim çok büyük, bu değişimi yaratan ise Hamza Hamzaoğlu.
Değişimin sırrı ise özgüven. Muslera dahi Prandelli dönemine göre özgüvenini kazanmış durumda. Birkaç hafta önce sürekli eleştirdiğimiz Burak Yılmaz'dan Selçuk İnan'a kadar uzanan tüm isimler de inanılmaz toparlamış, kalitelerini ortaya koyuyorlar. Üstelik bu değişim sadece 2 haftada başarıldı. Galatasaray'ın kaliteli oyunculardan kurulu olduğunu hep söyledik, önemli olan takımı tanımak, futbolculara güvenmek, formayı giymesi gereken isimlere giydirmek.
Denklem basit. Burak Yılmaz'ın tek forvet oynadığında başarısız olduğunu yıllardır söylüyoruz, geçen haftaların konusu değil bu. Konyaspor karşısında da gördük, Umut Bulut oyundan çıktığında Burak Yılmaz'ın etkisi müthiş derecede düştü. Tek forvet oynayan Burak Yılmaz'la, biraz daha serbest 2. forvet gibi oynayan Burak Yılmaz arasında büyük farklar var. Burak Yılmaz'ın daha serbest oynaması hem hücum kalitesini, hem de Burak Yılmaz'ın gol özelliğini beraberinde getirdi.
Fatih Terim'in 4-4-2'sine de benziyor aslında. Solda Emre Çolak, sağda Engin Baytar (orta saha özellikli kanatlar), en önde Elmander, arkasında da daha serbest rolde Necati Ateş. Hamza Hamzaoğlu ise 4-2-3-1 gibi düşünüyor, oyunu daha önde oynuyor ama Sneijder solda, Emre Çolak sağda (orta saha özellikli kanatlar) önde Umut Bulut (duvar ve ön alanda baskı), Burak Yılmaz ise daha serbest rolde. Hamza Hamzaoğlu'nun takımı daha önde oynatmasının nedeni ise Eboue ve Riera gibi beklerinin olmaması. O döneme göre bek konusunda büyük farklar var ama sistem çok benziyor.
Formayı adaletli dağıttığın sürece gerisi geliyor. Emre Çolak en büyük örnek. Prandelli dönemi U21'in değişmezi, Türkiye B Milli Takım'ının yıldızı bu adam Hamza Hoca geldiğinden bu yana 11'de şans buluyor ve daha kötü maçı olmadı. Bugün de attığı golle kendi yeteneğini yeniden hatırladı diyebilirim. Terim döneminde 11'e yerleştiği dönemde de sol ayağıyla attığı böylesine güzel goller vardı, uzun zaman sonra yine attı, bundan sonra da atar. O özgüveni yakaladı bir kere.
Konyaspor deplasmanı kağıt üzerinde zor gördüğümüz bir deplasmandı. Aykut Kocaman ile birlikte özellikle iç sahada çok iyi takım olmuşlardı ve kimsenin yaşayamadığı bir iç saha desteğine de sahipler ama bugün erken dağıldılar. Geçtiğimiz maçlara oranla çok daha fazla şut atmadı Galatasaray ama girdiği her pozisyonu hemen hemen bitirdi. Hücum kalitesi bir anlamda ön plana çıkıyor. Umut Bulut'un arkasında çok iyi bir hücum üçlüsü var.
Selçuk İnan'ın da savunmayı organize etmesi önemli. Hücuma çok destek vermemiş, dikine çıkmamış olabilir ama daha fazla geride kalarak, mücadelesiyle de işin savunma konusunda bugün en iyisiydi. Onun da yükselişi en az Burak Yılmaz kadar.
Takım iyiye gidiyor, özgüven aşırı derecede yükselmiş, hücum kalitesi bir o kadar fazla, şampiyonluk adına güçlü mesajlar veriliyor. Hamza Hamzaoğlu ile yakalanan bu özgüvenin devamı dileğiyle..