Tarihin en garip sezonu, orası net. Belki de bundan sonra bir daha yaşanmayacak bir play-off serüveni vardı. Plansızlığın, programsızlığın, belli bir amaca hizmet etmenin resmiydi. 34 haftalık serüvene baktığımızda, Galatasaray'ın futbol anlamında da, puan anlamında da ambargo koyduğu bir lig ama play-off serüveninde tablo farklı oldu, iş son maça kaldı, belki de en anlamlısı yaşandı. Saraçoğlu'nda şampiyonluğu ilan edip, kupa kaldırmak. Bu tarifsiz bir duygu. En önemli rakibinizin böyle bir başarısı yok mesela, bir daha sizin de olur mu bilinmez. Bu anlamda tarihte ilkler arasında yerini aldı ve her 12 Mayıs'ta anlatacağımız, anacağımız çok güzel bir Galatasaray günüydü. Kolay da değildi, önceki enkaz sezonlarının ardından, hele ki 2010-2011 sezonu gibi saçma bir sezonun ertesinde sıfırdan takım kurup, böylesine iddialı bir takım haline dönüşmek. Bu başarının ertesi sezonunda da çıta daha da yükseldi, Şampiyonlar Ligi eklendi bir de bu tarihe. Ünal Aysal'dan Fatih Terim'e kadar, bu başarıda emeği geçen herkesi de kutlamak gerekiyor.
